Paaseiland

OK, ik ben dan in Santiago, maar ze zeggen wel eens dat je ziel er wat langer over doet dan je lichaam om ergens aan te komen en dat is nu zeker het geval.
Eerst aangekomen in Santiago en dat is wat mij betreft geen aanrader. De stad heeft een westerse facade waar je zo doorheen prikt als de zwervers aan hun lot worden over gelaten als ze een epileptische aanval krijgen en je de tv-dominees live bezig ziet op de Plaza de Armas. Vreselijk. Gelukkig hadden we een fijn hotel en daar heeft Anita zich bij de meisjes Elzinga gevoegd. Ook het geluk dat we naast een bar 'wonen' waar de keeper ons al herkend en zonder bestelling al de Pisco's begint te schudden. Oei.
En dan Paaseiland; heerlijke warme wind, palmbomen en zongerijpt fruit, lekkere pisco's, bloedmooie mensen (mannen en vrouwen) en een cultuur! We hebben twee keer een auto gehuurd; een keer met een Zweeds/Chileens stel en een keer alleen omdat we zo graag gewoon een tijd wilden kijken naar de Moai's en naar het strand bij Anakena waar je vanuit de zee naar de Moai's kijkt.

De laatste dag zijn we nog naar de gevangenis geweest om souvenirs te kopen. De deuren staan daar gewoon open want tja, waar kunnen ze nu helemaal naartoe.
Paaseiland is wel knetterduur dus wij zijn 'slechts' twee keer uit eten geweest en de rest van de tijd hebben we bij Martin (de eigenaar van de tent waar wij verbleven) gegeten. De laatste avond zijn we weer met het Zweeds/Chileense stel uit eten geweest naar Raoul, geweldige homo en kok. Zeer exclusief, waren maar zeven mensen, maar overheerlijk.
Veel gegeten, geslapen en geteut dus een perfecte week gehad in de Pacifische oceaan inclusief ontvangst met bloemenketting.
En nu dan weer in Santiago. Anita zou morgen naar Caracas vliegen maar heeft toch besloten nog een tijdje wat van Chile te zien dus wij reizen nog even samen verder. In ieder geval tot de 15e maart want dan vlieg ik naar Lima. Anneke is naar Atlanta gevlogen en dat is wel weer even wennen want we hebben samen toch meer dan een maand volgemaakt. Nooit meer backpacken voor haar maar we hebben het geweldig leuk gehad en je had best nog wel even mogen blijven!
Jullie horen later meer van mij. Ik ben listo (klaar), maar hier in Chile zeggen ze dan Liz Taylor. Bij deze.

Pst: Iedereen die aan me heeft gedacht tijdens het verjaren; heel erg bedankt. Erg leuk om zelfs in den verre lieve en leuke berichtjes te ontvangen. Heeft mijn hartje zeer verwarmd.