Afscheid en plannen
Zondag, eindeijk heerlijk uitslapen. Donderdagavond redelijk laat en vrijdag naar school. Die avond hebben we op school de Motorcycle diaries gekeken. In het Spaans met Spaanse ondertiteling. Ik heb het meeste wel meegekregen, maar ik vermoed dat ik nog eens zal moeten gaan kijken.
Daarna zijn we uit eten geweest. Bij Llao Llao wat ongelovelijk mooi is en de naam is van een hotel. Daar is een echpaar wat in het weekend de huiskamerdeuren opent en dan een soort van huiskamerrestaurant runt. Razend leuk. Wij zaten aan tafel met twee advocaten uit Buenos Aires die meereden in een rally. Voor Argentijnse begrippen stinkend rijk. Wel lachen want die ene bestookt Anita (Zwitsers) nu met emials dat hij niet meer kan slapen. De stakker.
Na het eten even een borreltje en voor ik het wist was het vier uur in den nacht. Helaas niet uitslapen want Esther had het lumineuze idee om te gaan paardrijden. Nu had ik dat een eeuwigheid al niet meer gedaan dus ik dacht ' waarom ook niet?'. Esther ging overigens niet meer want die doet vanaf heden vrijwilligerswerk. In ieder geval gingen Anita, Natalie (Canada) en ik op pad. 's Ochtends was het erg mooi; een met de natuur, zeg maar. Leuke info voor Ilse Dorry; dit was de estancia waar die aflevering van Wie is de mol? is opgenomen. Dat was immers dat ze moesten lopen voor die gaucho´s en de man die met ons meereed had daar ook aan meegedaan. Ook was Bridget Maasland daar geweest, maar ik heb geen idee voor welk programma dat dan was.
Lunch en daarna weer verder en toen werd het al snel minder leuk want mijn zadel begon te schuieren dus ik moest midden in een afdaling van het paardje af en het paadje was erg smal. Bovendien ben ik niet een geboren gaucho want ik was absoluut niet de baas, eerder andersom. Ook wilde Tregua (wapenstilstand) constant in galop en ik niet. Helemaal zeer ben ik er weer afgegleden. Tuurlijk hadden we geen idee wat we moesten doen want van tevoren kregen we geen uitleg en niks. Eerlijk gezegd was het geen paardrijden, maar meer paardzitten en hopen dat je er niet aflazert. We hebben onwijs gelachen, dat snapt u.
In ieder geval hadden wij het alledrie dus dit was wat mij betreft de laatste keer dat ik op een paard heb gezeten. Ik stik vandaag van de rugpijn vanwege het gehos.
Goed, daarna even teuten en daarna uit eten. Daarna nog even wat drinken en zo werd het toch stiekem weer drie uur voordat ik in mijn mandje lag.
Vanochtend heb ik de was gedaan. Wel luxe want andere gastgezinnen doen dat niet. Mirta wel in ruil voor een fles wijn. Vanmiddag heb ik met de andere drie meiden geluncht in La Esquina. Dat is zo´n beetje onze vaste stek. Ze hebben er een soort van Amerikaanse booths, alleen dan van hout. Zit altijd erg fijn. Natalie gaat namelijk vandaag weg dus we moesten natuurlijk afscheid nemen. Erg jammer want het was een erg leuke meid en we hebben veel gelachen en ook leuke gesprekken gehad. Stonden we dan met zijn vieren met natte oogjes. In ieder geval ga ik haar waarschijnlijk bezoeken omdat ze in Montreal woont en dat is maar twee uur van Ottawa dus dat lijkt me wel erg leuk.
Nu dus even achter de pc gekropen en dan vanavond weer eens bijMirta thuis eten. Ik heb het nog steeds erg naar mijn zin bij haar. Ze teut wat af en tussenoor wordt er flink gerookt, maar ze is heel erg leuk. Wat erg toevallig was, is dat de eerste buitenlander die zij in huis had een Nederlandse was. Die woont hier nog steeds want ze is gaucho geworden. Waarschijnlijk komt ze woensdag eten en dan zal ik Nederlands koken. Ik denk aan hutspot en rode kool met appeltjes, maar als u andere suggesties heeft, lees ik dat graag.
Verder hebben we net de bustickets gehaald naar Puerto Madryn. Komende vrijdag is het namelijk de dag van de heilige maagd Maria en wij dachten dat dat een vrije dag zou zijn. Dat leek ons wel ideaal om dan naar de andere kant van het land te reizen naar peninsula Valdez. Daar zijn nu namelijk nog walvissen te zien en die vertrekken binnenkort. In ieder geval blijkt het nu dat we geen vrij hebben. Moeten we morgen maar even melden dat we niet komen. We pakken dan donderdagavond de bus en dan komen we de volgende dag aan. Het zijn coche cama´s en dat zijn een soort van slaapstoelen. Zondagavond vertrekken we dan weer naar Barilcohe en dan kunnen we maandag direkt door naar school. Lijk me erg bijzonder; pinguins, dofijnen en dus hopelijk ook walvissen.
We gaan met zijn 3-en: Esther , Anita en ik.
Morgen op school zijn er verder geen bekenden meer van ons want de anderen zijn nu al weer verder gereisd. Tja, zo gaat dat. Moeten wij alleen strijd leveren tegen de medialunas; dat zijn de hele zoete croissants die we halverwege de dag krijgen. Argentinie is echt het land van Dulce (zoet). ze beginnen ´s ochtends met cake of met crackers met dulce de leche, een soort kruising tussen caramel en bebogeen. Om een uur of een, twee, warm eten, het liefst pasta en dan om een uur negen, tien 's avonds, warm eten. Veel, heel veel vlees en aan groente doen ze niet zoveel. Ik moet onderhand een beetje gaan opletten want dit soort dieet doet je kleren erg snel kleiner worden!
Goed, binnenkort ga ik aan de slag met kiekjes en sowieso later meer.
1 Comments:
Hoi Nyn,
Inderdaad net zo handig om toch een blog op te starten!
Tot op de mail/msn
xxx
Post a Comment
<< Home